گیاهان چایی سبز کیلویی فلوراید را در برگ های خود جمع می کنند. به طور کلی، قدیمی ترین برگ های چای حاوی بیشترین فلوراید هستند.
اکثر چای های با کیفیت از جوانه یا دو تا چهار برگ اول جوان ترین برگ های گیاه تهیه می شوند.
چای آجری، چایی با کیفیت پایین تر، از قدیمی ترین برگ های چای تهیه می شود و اغلب دارای فلوراید بسیار بالایی است. علائم فلوراید بیش از حد (به عنوان مثال، فلوئوروزیس دندانی و اسکلتی) در کودکان و بزرگسالان تبتی که مقادیر زیادی چای آجری مصرف می‌کنند، مشاهده شده است.
برخلاف چای آجری، میزان فلوراید موجود در چای سبز، اولانگ و سیاه به طور کلی با مقادیر توصیه شده برای پیشگیری از پوسیدگی دندان (حفره) قابل مقایسه است.
بنابراین، مصرف روزانه حداکثر یک لیتر چای سبز، اولانگ یا سیاه بعید است که منجر به دریافت فلوراید بیشتر از میزان توصیه شده برای سلامت دندان شود. محتوای فلوراید چای سفید احتمالا کمتر از چای های دیگر است، زیرا چای سفید از جوانه ها و جوان ترین برگ های گیاه چای تهیه می شود.
مشخص شده است که نه تنها فلوراید، بلکه پلی فنول های موجود در چای نیز باعث کاهش پوسیدگی دندان می شوند. مطالعات اخیر بیشتر نشان داده است که چای از رشد سایر میکروارگانیسم های مضر در حفره دهان جلوگیری می کند.
صرف نظر از حقیقت پشت افسانه ها، چای برای قرن ها نقش اساسی در فرهنگ آسیایی داشته است. اولین رساله شناخته شده در مورد چای «چا چینگ» یا «کلاسیک چای» است که توسط نویسنده چینی لو یو نوشته شده است.
این کتاب ریشه های اساطیری چای و همچنین خواص باغبانی و دارویی آن را شرح می دهد و حاوی دستورالعمل های پرباری در مورد عمل و آداب درست کردن چای است. این یک مهارت بسیار ارزشمند در چین تلقی می شد و نتوان در تهیه چای به خوبی و با ظرافت یک شرم تلقی می شد.
