نمایشگاه جهانی پاریس در سال 1900 رویدادی است که آثار و تأملات زیادی در مورد اسباب بازی آشپزخانه دخترانه ایجاد می کند. اسباب‌بازی‌ها در کلاس 100 وجود دارند که به طور خلاصه توسط میشل لوی در گزارش خلاصه خود در مورد صنعت ذکر شده است، اشاره به لئو کلارتی، نویسنده اصلی، در بخش اسباب بازی آشپزخانه دخترانه معاصر است، اما در کنار اسباب‌بازی‌های آن روز، ۱۴۰۰ شی قدیمی توسط ۵۶ کلکسیونر در یک نمایشگاه گذشته‌نگر از اسباب‌بازی‌ها و بازی‌های قدیمی که هنری رنه آلمانی مسئول آن بود، عرضه شد.
گزارش او در مورد این اولین موزه اسباب بازی آشپزخانه دخترانه به یک کتاب تاریخ اسباب بازی عظیم تبدیل شد، هر دو گزارش با اظهاراتی در مورد نقش و اهمیت اسباب بازی ها شروع می شوند، اهمیت اقتصادی برای کشور به دلیل اینکه صنعت آن در حال پیشرفت است، اهمیت اجتماعی و اخلاقی دارد زیرا نمی توان خانواده ای را بدون اسباب بازی تصور کرد.
آنجا که کودک است، اسباب بازی هم هست که اولین وسیله زندگی انسان است.
در اینجا این گردآورنده است که با این رابطه عاطفی با شی، اول صحبت می کند، سپس بایگانی که او نیز هست از منابع تاریخ استفاده خواهد کرد: آرشیوها، منابع چاپی، شمایل نگاری و خود اشیا، لئو کلارتی به نوبه خود به تاریخ طبقه بندی اسباب بازی ها از قرن 18 و تکامل صنعت اسباب بازی از طریق نمایشگاه های صنعتی علاقه مند است.
هانری رنه آلمانی اسباب‌بازی‌های گذشته را با دانش فراوان توصیف می‌کند، اگرچه همیشه منابع خود را ذکر نمی‌کند و گاهی این کار را به اشتباه انجام می‌دهد، کار او تجربی باقی می ماند، با طرحی برگرفته از گونه شناسی غیرعلمی اسباب بازی ها، و اگر مستندات او تاثیرگذار باشد، روحیه انتقادی که از یک آرشیودار انتظار می رود همیشه وجود ندارد، تنها مشکل او انباشته شدن اشیا، حکایات و حقایق کنجکاو است، بدون اینکه بداند کودک داستان دارد، اسباب بازی ها هم داستانی دارند.
او به طور ضمنی فکر می کند که کودک همیشه اسباب بازی داشته است و وظیفه مورخ ردیابی اشکال مختلفی است که اسباب بازی ها در طول قرن ها به خود گرفته اند.
