QoS کابل یا قابلیت اطمینان آن را می توان از نشانه های مختلف استنباط کرد. به عنوان مثال، سن کابل، نوع آن و نوع اتصالات کابل ممکن است عوامل اصلی محرکی باشند.
که طول عمر باقیمانده سیم برق روکش دار را نشان می‌دهند. با این حال، همانطور که در بخش 2 مورد بحث قرار گرفت، فناوری ارتباط PLC/BPL نیز ممکن است نشانگر اولیه شرایط بدتر کابل باشد.
در بخش‌های فرعی بعدی، پارامترهای خط برق (و به‌ویژه کابل برق) که ممکن است برای تشخیص شرایط زوال خط مورد استفاده قرار گیرند، مورد بحث قرار خواهند گرفت (یعنی طول عمر باقیمانده کوتاه و کاهش قابلیت اطمینان خط با خطر بالاتر وقوع خطا). پارامترهای مورد بحث عبارتند از:
فاصله بین مودم های BPL/طول کابل،
نوع کابل،
سن کابل،
مقطع کابل،
تعداد مفاصل در مسیر،
نصب نوع مشترک،
سن مشترک،
بارگذاری برق کابل،
اندازه گیری دبی جزئی،
اتصال غلاف کابل
این پارامترها عوامل اصلی هستند که می توانند بر نظارت بر سلامت کابل تأثیر بگذارند. توضیح مفصلی از پارامترهای فردی در بخش 4.1-بخش 4.11 ارائه شده است.
4.1. فاصله بین مودم های BPL / طول کابل
مسافتی که سیگنال BPL باید طی کند یکی از مهمترین پارامترهایی است که بر ارتباط حاصله تأثیر می گذارد.
بر اساس شبیه‌سازی و اندازه‌گیری‌های واقعی، ارتباط BPL را می‌توان در ده‌ها مگابیت در ثانیه تا فاصله ۶۰۰ متر [۲۶،۳۳،۳۴] برای خطوط برق MV زیرزمینی انتظار داشت.
فواصل بین ایستگاه های ترانسفورماتور توزیع (DTS) عمدتاً در محدوده ده ها متر تا صدها متر بالاتر برای شبکه های برق در جمهوری چک است. همانطور که در شکل 1 نشان داده شده است.
اندازه گیری های میدانی توان عملیاتی BPL برای اتصال نقطه به نقطه بدون تکرار کننده، روند کاهشی نمایی برای خطوط برق MV زیرزمینی بدون انشعاب دارد.
در تصویر، نقاط آبی نزدیک به منحنی وجود دارد که با پیش‌فرض‌هایشان، با توان تقریبی ارتباط مربوط به فاصله داده شده مطابقت دارند.
با این حال، نقاط مشخص شده با رنگ قرمز بسیار دور از منحنی هستند، بنابراین بررسی علت آن ضروری است. به عنوان مثال، این می تواند به دلیل کابل بد، سطح مقطع کابل معیوب، یا اتصال کابل با رطوبت فراگیر باشد.
