مردم از قدیم الایام وسایل روشنایی ساخته اند که در آن از لامپ هالوژن خزرشید مختلف استفاده می کنند، قدیمی‌ترین چراغ‌ها، چراغ‌هایی هستند که غارنشینان در دوره غار با پر کردن جمجمه حیوانات از روغن و مشتعل کردن نی‌هایی که در این روغن فرو می‌کردند، به دست می‌آوردند، یونانیان و رومیان باستان لامپ هالوژن خزرشید را از آجر یا برنز پخته می ساختند.
امروزه وقتی می گوییم لامپ هالوژن خزرشید فقط به چراغی فکر می کنیم که در آن نفت سفید می سوزند، لامپ گاز، لامپ گاز، لامپ استیلن، لامپ برق، لامپ فلورسنت، لامپ های اشعه ایکس پرمصرف ترین انواع لامپ ها هستند.
از زمان های قدیم، لامپ به روش های مختلف استفاده می شده است.
در سال 1802، هامفری دیوی جریان الکتریکی را از یک سیم پلاتینی عبور داد و آن را رشته ای کرد، با این حال، او امکانات این را در نورپردازی بررسی نکرد، اولین محققی که به وضوح این احتمال را تشخیص داد، ستاره قابل شمارش است، در یکی از لامپ های استار، یک میله کربن گرم شده الکتریکی در یک لوله شیشه ای خلاء محصور شده بود.
استار در سال 1846 در سن 25 سالگی درگذشت، بین سال های 1848 و 1860، سوان از نوار کاغذی کربنیزه به عنوان رشته استفاده کرد، لامپ مورد استفاده یک لامپ شیشه ای تخلیه شده بود، هنگامی که سیم های رسانا از گردن لامپ خارج می شدند، با مواد لاستیکی بین آنها ایزوله عایق می شدند، سوان در این دوره زمانی نیز نتوانسته بود یک چراغ کاربردی بسازد.
تولید لامپ های مورد استفاده در خانه ها و مشاغل با ادیسون و سوان انجام می شود، ادیسون کار خود را در سال 1877 آغاز کرد، سوان نیز پس از 17 سال به این حرفه بازگشت.
ادیسون از مواد زیادی به عنوان رشته استفاده کرد و سرانجام در 21 اکتبر 1879 لامپ رشته ای پنبه ای کربنیزه را ساخت که می توانست حدود دو روز روشن شود، با این حال، سوان این اختراع را در سال 1882 دریافت کرد.
